The Roses - 28 [Johnten]

The Roses - 28 สัมผัส

ออรัลเซ็กซ์ ในคราวก่อน ก็ทำเอาเตนล์แทบหมดความเป็นตัวของตัวเอง และมาคราวนี้ก็คงไม่ต่างกัน เพราะตอนนี้สองมือเล็กที่ใช้ปิดกั้นเสียงร้องแต่แรกถูกละออก แล้วเปลี่ยนเป็นไปขยำลงบนกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้ม ยิ่งอีกคนออกแรงดูดดุนหนักเท่าไหร่ เอวเล็กก็ลอยเด้งขึ้นสวนตามไปเท่านั้น 

"อื้อออ..."

เสียงครางเบาๆ ดังลอยออกมา ยามเมื่อฟันซีกสวยเริ่มขบกัดริมฝีปากล่างของตนไว้แน่น  ก่อนที่ร่างเล็กจะกระตุกอยู่สองสามที หยาดน้ำขุ่นขาวก็ไหลพุ่งออกมาจนแทบเต็มปากของคนที่ปรนเปรอ

"อ่าา..."

ซอ ยองโฮ ครางฮึงออกมาอย่างพึงพอใจ ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มเป็นประกายยามเมื่อจ้องมองผลงานชิ้นเอกของตนบนร่างกายของคนตัวเล็ก ทั้งคราบน้ำรักที่เพิ่งไหลทะลักออกมาจนล้นปาก ไหนจะร่องรอยคริสมาร์ค ที่ตนได้ฝากเอาไว้ อีกทั้งใบหน้าน่ารักของเด็กใต้ร่างนั่นอีก ใบหน้าที่กำลังแสดงถึงอาการปริ่มในรสรัก และดวงตาคู่สวยที่ฉ่ำวาวไปด้วยหยดน้ำ หยาดเยิ้มเย้ายวน

เตนล์ได้แต่นอนหอบหายใจถี่กระชั้น หลังจากที่ได้ปลดปล่อยความอึดอัดทั้งหมดทั้งหลายออกมา แม้รู้ดีว่า สภาพของตนในเวลานี้คงไม่น่าดูนัก แต่คนตัวเล็กก็ต้องยอมรับว่าทุกอย่างที่ตนบนร่างเพิ่งทำให้นั้นช่างแสนวิเศษ

ขณะที่เตนล์กำลังนอนหอบหายใจเพราะความเหนื่อยที่เพิ่งปลดปล่อยความเสียวซ่านออกไป ร่างสูงใหญ่ก็จัดการปลดเปลืองอาภรณ์ทุกชิ้นบนร่างกายของตนออกเช่นกัน  กว่าเตนล์จะรู้ตัวก็โดนร่างทั้งร่างของอีกคนนอนทาบทับลงมาเสียแล้ว 

"อื้อออ.."

เด็กน้อยส่งเสียงร้องประท้วงได้เพียงเท่านั้น เพราะทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามความต้องการของคนบนร่างเสียแทบทั้งหมดทั้งสิ้น  ฝ่ามือหนาจัดการล้วงคลึงไปตามสัดส่วนของคนใต้ร่าง รูปร่างบอบบางเหมาะมือช่างเป็นอะไรที่ทำให้คนอย่างซอ ยองโฮ ลุ่มหลง กลีบปากหวานเผยออ้าออกยามเมื่อปลายนิ้วยาวเกี่ยวเกาะไปตามจุดซ่อนเร้น และไวต่อสัมผัส ทำให้กลีบปากหยักทรงกระจับต้องตามไล่งับดูดดึง เพื่อแบ่งปันความหวานล้ำในรสแห่งรัก

เตนล์ไม่รู้ตัวเลยว่าตอนนี้เรียวขาเล็กของตนได้ถูกอีกคนยกขึ้นสูง ก่อนจะจัดการวางพาดลงบนหัวไหล่หนา พอมารู้ตัวอีกที ก็รับรู้ได้ถึงความอึดอัดคับแน่นที่เกิดตรงช่องทางด้านหลัง แรงขยับของปลายนิ้วยาวทำให้เด็กน้อยเบิ่งตาโพลง 

"จ...เจ็บ!!!"

เตนล์ร้องเสียงหลง ยามเมื่อปลายนิ้วเพิ่มจากหนึ่งเป็นสอง ความฝืดเคืองคับแน่นเหล่านั้นทำให้หัวใจดวงน้อยกลับมาหวั่นกลัวอีกรอบ  เดือดร้อนให้ยองโฮ ต้องก้มโน้มตัวลงประกบปากหวานไว้แนบแน่น ปลายลิ้นสากร้อนอุ่นเกี่ยวพันกับลิ้นเล็ก เพื่อทำให้คนตัวเล็กละความสนใจจากช่องทางด้านหลังแทน

และเหมือนจะได้ผล เมื่อยองโฮ ชักนำทำให้คนตื่นกลัวเริ่มกลับมามีอารมณ์เคลิ้มได้อีกครั้ง มือหนาอีกข้างที่ว่างอยู่ก็ไม่ได้ว่างงาน ปลายนิ้วยาวกำลังเกี่ยวเกาะสะกิดติ่งไต่สีอ่อนที่ชูชัน รัวนิ้วย้ำๆ ตรงจุดอ่อนไหวสร้างความกระสั่นในรสรักให้กับคนใต้ร่าง  

ร่างน้อยค่อยๆ เคลิ้มตกลงไปยังบ่อรักที่อีกคนขุดรอไว้ เพียงไม่นาน อาการเสียวซ่านก็แล่นพร่านไปทั่วตัว เนื้อตัวของเตนล์สั่นระริกไปตามจังหวะการสอดเข้าออกจากปลายนิ้ว และเหมือนเตนล์จะเริ่มไม่รับรู้อะไรเพิ่มขึ้นอีก เมื่อปลายนิ้วที่สอดแทรกเข้ามาเพิ่มขึ้นเป็นสามนิ้ว  ร่างเล็กดิ้นเร้าทรมานเพราะความต้องการบางอย่าง ทำให้ซอ ยองโฮ ผู้ทำหน้าที่ปลุกปั่นอารมณ์ถึงกลับกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอด้วยความหื่นกระหาย

"อ๊ะ...อ๊ะ..."

เตนล์ร้องสะดุ้งออกมาเป็นระลอก เมื่อปลายนิ้วยาวได้ไปสะกิดบางสิ่งบางอย่างที่ฝังอยู่ภายในร่างกาย จุดกระสันนั้นเรียกร้องให้ร่างเล็กเพิ่มระดับความต้องการที่มากขึ้น จนกายเล็กเริ่มดิ้นเร้าหนักหน่วง

ลมหายใจอุ่นถูกพ่นออกมาหนักหน่วงตามแรงความต้องการที่เกิดขึ้นอยู่ภายใน ใบหน้าน่ารักเห่อร้อนจนกลายเป็นสีแดง เนื้อตัวที่ขาวละเอียดก็เช่นกัน เริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ จนคนมองถึงกลับใจหวาบหวิว

"ทำตัวสบายๆ นะครับ หนูอย่าเกร็งนะ"

ซอ ยองโฮ ออกปากเตือนเพียงแค่นั้น ก่อนที่เรียวนิ้วยาวทั้งสามนิ้วจะถูกชักดึงออกจากร่างกายของคนใต้ร่าง  

เตนล์หลับตาแน่นพร้อมกับหอบหายใจหนักและถี่ยิ่งขึ้น ฟันซีกสวยขบกัดริมฝีปากล่างของตนไว้แน่น ด้วยหัวใจที่สั่นระรัว

"อ๊าาา..จ...เจ็บ!!"

และก็เป็นอย่างที่คิด ยามเมื่อความคับแน่นที่มากกว่าเมื่อครู่ได้บังเกิด ความใหญ่โตของอีกฝ่ายที่เริ่มเข้ามารุกล้ำภายในร่างกายของเด็กน้อย ทำให้ริมฝีปากบางตวาดร้องเสียงหลง ร่างเล็กบิดเร้าและเริ่มกระถดหนี แต่ทว่าฝ่ามือหนาก็รวบดึงสะโพกเล็กเอาไว้หมาดมั่น ปลายส่วนหัวบานหยักเริ่มไถเข้าไปภายในร่างกายของอีกฝ่าย แม้จะเป็นการกระทำที่ค่อยๆ ทำอย่างเชื่องช้า แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังคงสร้างความเจ็บคับแน่นให้กับคนใต้ร่างอยู่ดี

"ฮืออ.....เจ็บ  หนูเจ็บ"

เตนล์ร้องไห้ออกมา น้ำตาหยดใสไหลทะลักออกมาเป็นสายจนน่าสงสาร  หัวใจของชายหนุ่มบนร่างกระตุกวูบ และหยุดการกระทำทุกอย่างไว้เพียงแค่นั้น แช่ส่วนปลายไปไม่ได้รุกล้ำมากกว่าเดิม ก่อนจะโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงต่ำ แล้วกดจูบซับหยาดน้ำตาของคนใต้ร่าง

"อย่าร้องไห้ซิครับที่รัก  เรากำลังจะมีความสุขด้วยกันนะ"

ยองโฮ ใช้น้ำเย็นเข้าลูบ รู้อยู่เต็มอกว่าเตนล์กำลังตื่นกลัว แต่เพราะอย่างนั้นไง ชายหนุ่มถึงต้องทำทุกทางให้คืนนี้เตนล์ยินยอมไปกับตน เพื่อลบล้างความทรงจำที่แสนเลวร้ายเหล่านั้นให้จางหาย แล้วแทนด้วยความทรงจำใหม่นี้แทน

"เจ็บ...มันเจ็...บ... "

คนตัวเล็กส่งเสียงสะอึกสะอื้น ยามเมื่อรับรู้ถึงความคับแน่นที่ฝั่งลึกเข้ามาภายในร่างกายของตน แม้ยามนี้อีกฝ่ายจะแช่นิ่งเอาไว้ แต่ถึงอย่างไรก็ยังเจ็บอยู่ดี 

ซอ ยองโฮ มองใบหน้าน่ารักที่เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา หัวใจแกร่งเริ่มสั่นไหว นึกอยากจะจบทุกอย่างลงเพียงแค่นี้ื แต่หากตนปล่อยให้ทุกอย่างจบลงจริง โอกาสที่จะสร้างความทรงจำใหม่กับคนตัวเล็กคงไม่มีอีกแล้ว เตนล์คงไม่ยอมให้ตนเข้าใกล้ได้อีก และมันก็จะคงเหลือไว้เพียงความทรงจำแสนแย่ แสนเลวร้ายต่อไปชั่วชีวิตของพวกตน

"หนูทนหน่อยนะครับ นิดเดียว พี่รับรองว่าเราจะมีความสุขด้วยกัน"

ยองโฮ พยายามพูดปลอบขวัญ ปลอบคนคนตัวเล็ก ปลายจมูกโด่ง กับริมฝีปากหยักทรงกระจับเริ่มทำงานใหม่อีกครั้ง แม้ว่าเตนล์จะพยายามเบือนหน้าหนี แต่จนแล้วจนลอด อีกคนก็เฝ้าปรนเปรอผ่านผิวเนื้อแทบทุกตารางนิ้ว

ริมฝีปากหยักทรงกระจับเข้าประกบกับริมฝีปากบางสีเชอรี่ที่บ่วมเจ่อใหม่อีกครั้ง แรงบดเบียดร่างกายเข้าหากันทำเอาเตนล์สะดุ้งเฮือก เพราะไม่เพียงแค่ผิวเนื้อของทั้งคู่เสียดสีกันเท่านั้น ทางช่างทางรักด้านหลังก็เหมือนจะถูกแท่งร้อนของอีกคนขยับเข้าเพิ่มมาอีกนิดหน่อย 

สองมือเล็กพยายามผลักดันอีกคนเอาไว้ แต่เพราะประสบการณ์มากมายที่ยองโฮสะสม ทำให้ฝ่ามือหนาเข้ากอบกุมที่แผงอกเล่นอย่างง่ายดาย ปลายนิ้วยาวจัดการสะกิดตุ่มไตที่ไวต่อสัมผัสทั้งสองข้าง ขณะที่ริมฝีปากหยักทรงกระจับก็ขบเม้มดูดดึงที่หลังใบหูนิ่ม ทำให้คนตัวเล็กสั่นสะท้านด้วยความต้องการที่ฝั่งลึกอยู่ภายใน 

"อือออ...อ๊าา..."

เตนล์ครางออกมาได้ในที่สุด เมื่อทุกจุดสัมผัสอ่อนไหวโดนกระตุ้น ทั้งติ่งหู หลังใบหู ลำคอขาว แผงอกเล็ก ยอดตุ่มที่ชูชัน และ....ส่วนกลางลำตัวที่ตอนนี้โดนฝ่ามือหนาร้อนอุ่นกอบกุมเอาไว้อย่างแผ่วเบาอ่อนโยน

"อ๊ะ...."

อีกครั้งที่เสียงร้องครางดังออกมา แต่ทว่ามันไม่ใช่แสดงถึงอาการเจ็บปวดอย่างคราวก่อนหน้านี้ มันเป็นเสียงร้องที่บ่งบอกว่ากำลังเสพสุขไปกับรสสัมผัสจากจุดต่างๆ ยิ่งฝ่ามือหนาเริ่มรูดชักส่วนอ่อนไหวที่สุดของคนตัวเล็ก ร่างกายเตนล์ก็แทบไม่เป็นของเตนล์อีกต่อไป

เมื่อทุกอย่างเปิดโอกาสให้คนบนร่าง ยองโฮ ก็ไม่รอให้เสียเวลา ชายหนุ่มค่อยๆ เสือกกายของตนเข้าไปฝั่งในร่างเล็กให้ลึกขึ้น ลึกขึ้น จนกระทั่งสุดลำ

"อื้ออออ..."

เตนล์ครางเสียงหลงอีกรอบ เมื่อกายแกร่งของอีกคนฝั่งเข้าไปจนมิดแท่ง ความจุกเสียดนั้นเพิ่มทวีหนักหน่วง แม้ว่ายองโฮ ยังคงไม่ละจากการปรนเปรอบำเร่อความใคร่ ริมฝีปากบางถูกขบกัดจนห้อเลือดช้ำสี เพียงเพื่อต้องทนต่อสิ่งที่อีกคนกำลังดำเนิน

"ฮืมมม"

คราวนี้เป็นเสียงครางฮึงในลำคอของ ซอ ยองโฮ ชายหนุ่มใช้มือหนาขยำก้อนเนื้อที่สะโพกเล็กไว้มั่น ก่อนจะค่อยๆ ถอยกายแกร่งของตนออกมาจากร่างกายเล็ก แล้วให้ค่อยๆ สอดแทรกกลับคืนอีกที 

"อ๊าาาา..."

เตนล์ที่พยายามกัดปากปิดเสียงก็ต้องยอมร้องออกมายามเมื่ออีกฝ่ายกำลังค่อยๆ แทรกสวนส่วนแข็งขืนกลับเข้าไปในร่างกายของตนอีกครั้ง มันทั้งเจ็บ และจุก เสียด ราวกับร่างกายน้อยๆ นี้จะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ  แต่เพราะยองโฮยังคงปรนเปรอส่วนอ่อนไหวของตนอยู่เช่นกัน มันจึงทั้งเสียวซ่านและเจ็บปวด

ภาพวันเก่าก่อนไหลย้อนขึ้นมาในหัว ภาพความทรงจำที่แสนเลวร้าย ความเจ็บปวดทรมานร่างกายในคราวนั้นทำให้เตนล์น้ำตาทะลัก แต่เพราะว่าครั้งนี้ ซอ ยองโฮ ค่อยๆ ลงมือกระทำ และแน่นอนว่า พยายามสร้างความทรงจำด้านความรู้สึกให้เตนล์มากกว่า ทำให้ภาพเลวร้ายเหล่านั้นโดนความรู้สึกหวาบหวามเสียวซ่านเข้าแทนที่เป็นระยะๆ ทุกอย่างดูบิดเบือน และพล่าเบลอ เตนล์ไม่รู้ว่าตนเองควรรู้สึกเช่นกันไรกันแน่ จนกระทั่ง...

"อ๊ะ อ๊ะ  อ่าาาา"

 ริมฝีปากบางเผลอครางเสียงหวานกระเส่าออกมายามเมื่อ คนบนร่างเริ่มซอยกระชั้นถี่ บางสิ่งบางอย่างเสียดสีตรงจุดรับรู้ความรู้สึกภายใน สร้างความรู้สึกใหม่ให้กับเด็กน้อยได้รับรู้ มันเสียวซ่าน กระสันจนแทบทนไม่ไหว สองขาเล็กจึงทำได้เพียงเกาะเกี่ยวเอวสอบหนาของอีกฝ่ายไว้เหนียวแน่น

ความหวามไหวรันจวญใจที่เกิดขึ้นทำให้ภาพความโหดร้ายรุนแรงในความทรงจำแต่อดีตแตกกระเจิง หลงเหลือเพียงความรู้สึกประหลาดที่เกิดขึ้นในยามนี้  ราวกับโลกทั้งโลกหยุดหมุน ตัวของเตนล์กำลังล่องลอยเคว้งคว้างอยู่ในอากาศ ทุกอย่างดูวาบหวามไปเสียหมด มันแทบควบคุมอะไรไม่ได้เลย หยุดไม่ได้ และก็คงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ 

"ซีดดด..."

เสียงซีดปากของซอ ยองโฮ ดังออกมา ยามเมื่อเอวสอบหนาเริ่มกระแทกกระทั้นถี่หนักขึ้น ร่างน้อยที่รองรับอยู่เริ่มเคลื่อนไปตามแรงกระแทก ใบหน้าน่ารักเชิดรั้งขึ้น ยามเมื่อรู้สึกถึงสิ่งที่กำลังใกล้เข้ามา 

"ย....ยอง....โ....ฮ...... ยองโฮ  .....ยองโฮ"

เตนล์กรีดร้องเรียกชื่ือคนบนร่างเสียงหลง เมื่อรับรู้ถึงความรู้สึกที่ใกล้ถึงขอบสวรรค์ สองมือเล็กยกขึ้นป้ายวนไปมาในอากาศ ทำให้คนบนร่างต้องใช้มือข้างหนึ่งคว้าจับเอาไว้ ทั้งสองสอดนิ้วประสานกันแนบแน่น ขณะที่ฝ่ามือหนาอีกข้างกำลังบำเร่อความสุขให้คนตัวเล็กหนักหน่วง แรงชักขึ้นลงสอดคล้องไปกับแรงกระแทกของช่องทางด้านหลัง 

"เตนล์....หนูเป็นของพี่คนเดียวนะครับ เข้าใจมั้ย?"

ยองโฮ ร้องทักเสียงหนักแน่น ก่อนจะก้มลงจูบซับที่ริมฝีปากบางแสนสวย และเตนล์ก็จูบตอบเช่นกัน ทั้งคู่กำลังช่วยกันบรรเลงเพลงรักให้ถึงจุดหมายปลายทางในที่สุด

"อือออ..."

"อ๊าาาา.."

เพียงไม่นานน้ำขาวขุ่นก็ไหลพุ่งออกมาจากกายใต้ร่าง ไหลเปรอะเปื้อนไปบนฝ่ามือหนา และหน้าท้องของพวกเค้าทั้งคู่  ริมฝีปากบางที่ถูกขบกัดเอาไว้เผลอเผยอออกมาเพื่อระบายความอึดอัดที่เก็บเอาไว้ ทำให้เจ้าของร่างสูงใหญ่ต้องซอยกระหน่ำทางด้านหลังให้เร็วและถี่หนักเพิ่มขึ้นอีกนิด

เสียงเนื้อกระทบกันดังหยาบโลน แต่มันก็ไม่ได้สร้างความรู้สึกขัดเคืองใจใดๆ สักนิด กลับกัน มันกลับสร้างความรู้สึกดีให้กับคนบนร่าง เพราะเค้ารู้ทุกอย่างว่าเตนล์เป็นของตน   กายเล็กสั่นคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้นนั้น แต่ก็เพียงไม่นาน ความอุ่นร้อนวาบก็ไหลผ่านเข้าสู่ร่างกายเล็ก ยองโฮ ยังคงกระแทกสวนอีกสองสามที ก่อนจะหยุดทุกอย่างลง ร่างกายสูงใหญ่ทิ้งตัวลงนอนทาบทับร่างกายเล็กของคนด้านล่าง

ริมฝีปากหยักทรงกระจับจูบซับเหงื่อที่ซึมออกมาบริเวณขมับของคนตัวเล็ก ก่อนจะไล่จูบไปตามสันแก้มและจบที่ริมฝีปาก ...ทั้งคู่นอนจูบกันเนิ่นนาน นานจนเตนล์ไม่อาจคาดคิด ไม่รู้ว่าทำไมถึงยอมทุกอย่างให้กับคนๆ นี้ จริงๆ น่าจะเกลียดซิ  น่าจะผลักไส แต่ทำไมถึงยอมให้อีกฝ่ายได้รังแกตนแบบนี้ 

สุดท้ายก็ต้องยอมรับ

ยอมรับว่าร่างกายของเตนล์ตอบสนองทุกอย่างจากการกระทำของซอ ยองโฮ

Ps.

-- อีกครั้งกับบทเลิฟซีนนนนนน หึหึ  (รู้สึกกลัวตัวเองแล้วซิ)

.